Dyrektywy te przewidują ramy prawne wykonywania przez zakłady ubezpieczeń działalności ubezpieczeniowej na rynku wewnętrznym, zarówno w zakresie prawa przedsiębiorczości, jak i swobody świadczenia usług, w celu ułatwienia zakładom ubezpieczeń mającym główną siedzibę we Wspólnocie wykonania zobowiązań ze zdarzeń ubezpieczeniowych powstałych na terytorium Wspólnoty oraz w celu umożliwienia ubezpieczającym korzystania z usług nie tylko ubezpieczycieli prowadzących działalność w ich własnym kraju, ale również ubezpieczycieli, których znajduje się na obszarze Wspólnoty i którzy wykonują działalność w innych Państwach Członkowskich.

możliwości uzyskania przez organy nadzoru państw członkowskich informacji niezbędnych do sprawowania nadzoru na poziomie grupy nad zakładami ubezpieczeń i zakładami reasekuracji z we Wspólnocie, posiadającymi jednostki zależne poza Wspólnotą lub udziały kapitałowe w zakładach spoza Wspólnoty; oraz

właściwe organy Państw Członkowskich mają możliwość uzyskania informacji koniecznych do dodatkowego nadzoru nad zakładami ubezpieczeń i zakładami reasekuracji posiadającymi we Wspólnocie oraz takimi, które posiadają przedsiębiorstwa zależne lub udziały kapitałowe w zakładach spoza Wspólnoty; oraz

Dyrektywy te przewidują ramy prawne wykonywania przez zakłady ubezpieczeń działalności ubezpieczeniowej na rynku wewnętrznym, zarówno w zakresie prawa przedsiębiorczości, jak i swobody świadczenia usług, w celu ułatwienia zakładom ubezpieczeń mającym we Wspólnocie wykonania zobowiązań ze zdarzeń ubezpieczeniowych powstałych na terytorium Wspólnoty oraz w celu umożliwienia ubezpieczającym korzystania z usług nie tylko ubezpieczycieli prowadzących działalność w ich własnym kraju, ale również ubezpieczycieli, których główna siedziba znajduje się na obszarze Wspólnoty i którzy wykonują działalność w innych Państwach Członkowskich.

Należy więc ustanowić ramy prawne, które umożliwią zakładom ubezpieczeń i zakładom reasekuracji prowadzenie działalności ubezpieczeniowej na całym rynku wewnętrznym, a tym samym ułatwią zakładom ubezpieczeń i zakładom reasekuracji mającym na terytorium Wspólnoty pokrycie ryzyk i zobowiązań umiejscowionych we Wspólnocie.

do zakładów ubezpieczeń lub zakładów reasekuracji, których jednostką dominującą jest ubezpieczeniowa spółka holdingowa mająca we Wspólnocie – zgodnie z art. 218–258;

Jeżeli zakład ubezpieczeń posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie, zakład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie lub ubezpieczeniowa spółka holdingowa, o których mowa w art. 213 ust. 2 lit a) i b), same są jednostką zależną innego zakładu ubezpieczeń, zakładu reasekuracji lub ubezpieczeniowej spółki holdingowej z we Wspólnocie, art. 218–258 mają zastosowanie tylko na poziomie najwyższego dominującego zakładu ubezpieczeń, zakładu reasekuracji lub ubezpieczeniowej spółki holdingowej z siedzibą we Wspólnocie.

jeżeli więcej niż jeden zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji z we Wspólnocie ma jako jednostkę dominującą tę samą ubezpieczeniową spółkę holdingową i żaden z tych zakładów nie uzyskał zezwolenia w państwie członkowskim, w którym ubezpieczeniowa spółka holdingowa ma siedzibę – organ nadzoru, który wydał zezwolenie zakładowi ubezpieczeń lub zakładowi reasekuracji z największą sumą bilansową; lub

jeżeli więcej niż jeden zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji z we Wspólnocie ma jako jednostkę dominującą tę samą ubezpieczeniową spółkę holdingową, a jeden z tych zakładów uzyskał zezwolenie w państwie członkowskim, w którym ubezpieczeniowa spółka holdingowa ma siedzibę – organ nadzoru zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, który uzyskał zezwolenie w tym państwie członkowskim;

Jeśli najwyższy dominujący zakład ubezpieczeń lub najwyższy dominujący zakład reasekuracji lub najwyższa dominująca ubezpieczeniowa spółka holdingowa z we Wspólnocie, o których mowa w ust. 1, jest jednostką zależną zakładu podlegającego dodatkowemu nadzorowi zgodnie z art. 5 ust. 2 dyrektywy 2002/87/WE, organ sprawujący nadzór nad grupą może po konsultacji z pozostałymi zainteresowanymi organami nadzoru podjąć decyzję o nieprowadzeniu nadzoru w zakresie koncentracji ryzyka, o którym mowa w art. 244, nadzoru w zakresie transakcji wewnątrz grupy, o którym mowa w art. 245, lub obu tych rodzajów nadzoru, na poziomie najwyższego zakładu dominującego.

Państwa Członkowskie nie stosują wobec oddziałów instytucji kredytowych mających siedzibę zarządu poza Wspólnotą rozpoczynających lub prowadzących działalność, przepisów powodujących ich bardziej korzystne traktowanie w porównaniu z oddziałami instytucji kredytowych mających swoją we Wspólnocie.

Przepisy art. 39 i tytułu V rozdział 4 sekcja 1 mają zastosowanie do finansowych spółek holdingowych i spółek holdingowych o profilu mieszanym, które mają swoją na terytorium Wspólnoty.

instytucjami kredytowymi mającymi siedziby w państwach trzecich, których przedsiębiorstwo dominujące, będące instytucją kredytową lub finansową spółką holdingową, posiada we Wspólnocie.

zakładów ubezpieczeń państwa trzeciego lub zakładów reasekuracji państwa trzeciego, w których udziały kapitałowe posiadają zakłady określone w art. 213, mające we Wspólnocie.

W każdym przypadku nadzór nad grupą powinien być sprawowany na poziomie najwyższego zakładu posiadającego udziały kapitałowe, który ma swoją we Wspólnocie.

‘zakład reasekuracji mieszczący się w państwie trzecim’ oznacza zakład, który musiałby otrzymać zezwolenie zgodnie z art. 3 dyrektywy 2005/68/WE, gdyby miał swoją na terytorium Wspólnoty;”;

zakładami ubezpieczeń mieszczącymi się w państwach trzecich lub zakładami reasekuracji mieszczącymi się w państwach trzecich, w których zakładami posiadającymi udziały kapitałowe są zakłady w rozumieniu art. 2, posiadające się we Wspólnocie.”;

Jeżeli zakład ubezpieczeń posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie, zakład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie lub ubezpieczeniowa spółka holdingowa, o których mowa w art. 213 ust. 2 lit a) i b), same są jednostką zależną innego zakładu ubezpieczeń, zakładu reasekuracji lub ubezpieczeniowej spółki holdingowej z siedzibą we Wspólnocie, art. 218–258 mają zastosowanie tylko na poziomie najwyższego dominującego zakładu ubezpieczeń, zakładu reasekuracji lub ubezpieczeniowej spółki holdingowej z we Wspólnocie.

każda instytucja kredytowa będąca osobą prawną i posiadająca na mocy prawa krajowego statutową siedzibę, miała siedzibę w tym samym Państwie Członkowskim, w którym posiada statutową siedzibę,

każdy pośrednik kredytowy, który jest osobą prawną, posiadał w tym samym państwie członkowskim, w którym posiada siedzibę statutową, jeżeli na mocy prawa krajowego tego państwa posiada siedzibę statutową;